پس از حفظ راز پنست در خانواده برای بیش از 100 سال، یکی از اعضای خانواده، هیو چمبرلن، تصمیم به فروش این راز گرفت، اما دیگر خیلی دیر شده بود.
پزشکان دیگر به طور مستقل پنست یا راز را کشف کردند که قبلاً افشا شده بود. از اوایل دهه 1700، نسخه‌های پنست در سراسر اروپا در دسترس قرار گرفت.
در دهه 1700، ویلیام اسملی در انگلستان و آندره لورت در فرانسه پیشرفت های مهمی در طراحی و استفاده از پنس داشتند. اسملی طرح پنست ایجاد کرد که شامل گیره های بلندتری بود.
پس از مطالعات اندازه گیری دقیق، او گیره ها را تغییر داد تا شکلی شبیه به منحنی لگن انسان داشته باشند. او همچنین پنست پنست را با گوشت خوک و چرم خوک پوشاند.
اسملی، بر خلاف خانواده چمبرلن، تلاش زیادی کرد تا با استفاده از پنست، اطلاعاتی در مورد بهبود زایمانش فاش کند. Levret همچنین بهبودهایی در طراحی ایجاد کرد که شکل انحنای لگن، وزن بیشتر و طول بیشتر را اضافه کرد.
در دهه 1800، پنست های پیچیده تری طراحی شدند که می توانستند با کنترل بیشتری مورد استفاده قرار گیرند و میزان ضربه به کودک و مادر را کاهش دهند.
پیشرفت‌های اضافی، مانند دستگیره‌هایی که می‌توانستند فشار روی سر جنین را تنظیم کنند، طرح‌های سبک‌تر و فرآیندهای عقیم‌سازی، در نهایت به وجود آمدند.
از آنجایی که عقیم‌سازی مهم است، پنست ها منحصراً از فلز ساخته می‌شدند تا بتوان بعد از هر بار استفاده آن‌ها را استریل کرد. با وجود این پیشرفت ها، استفاده نادرست و استفاده بیش از حد وجود داشت.
با توسعه سزارین و فن‌توز وکیوم، استفاده از پنست تا قرن بیستم کاهش یافت. زایمان سزارین عبارت است از برداشتن یک کودک از طریق جراحی با بریدن شکم و رحم برای خارج کردن نوزاد.
یک فنجان وکیوم ventouse از مکش برای اتصال به سر نوزاد در حال زایمان استفاده می کند و می تواند برای کمک به کشیدن کودک از طریق کانال زایمان استفاده شود.
